skrobia

Organiczny związek chemiczny składający się z atomów węgla wodoru i tlenu. Zbudowane z merów glukozy (C6H10O5)n połączonych wiązaniami glikozydowymi. Głównymi składnikami skrobi są w zasadzie dwie frakcje: • Amyloza – proste, zwinięte spiralnie łańcuchy • Amylopektyna – łańcuchy silnie rozgałęzione Wzory strukturalne amylozy i amylopektyny – budulców skrobi. Skrobia jest to biały proszek bez smaku i zapachu, nierozpuszczalny w zimnej wodzie oraz etanolu. W wodzie ciepłej rozpuszcza się jeden z budulców skrobi – amyloza tworząc roztwór koloidalny. Jeśli chodzi o parametry chemiczne skrobi, wykazuje ona właściwości trzech grup chemicznych: eterów, aldehydów i alkoholi. Reakcje chemiczne z wykorzystaniem skrobi prowadzą do powstawania tzw. skrobi modyfikowanych lub powodują powstawanie cukrów prostych głównie maltozy i glukozy. Skrobia stanowi podstawowy materiał zapasowy dla roślin. Gromadzona głównie w nasionach, owocach oraz organach spichrzowych. Skrobia występuje także w łodygach i paniach roślin drzewiastych głównie palm. W zależności od miejsca występowania ziarna skrobi mają różną postać, a ich średnica mieści się w zakresie 0,5 – 100 mikrometrów. Skrobię i jej odmiany poza wykorzystaniem spożywczym wykorzystuje się również w przemyśle kosmetycznym, farmaceutycznym, włókienniczym oraz spirytusowym.